Ik hoor hem altijd lang voordat hij in mijn gezichtsveld verschijnt. Het mannetje op zijn oude, versleten brommertje, waarvan het me elke keer weer verbaast dat die het toch nog steeds doet.Ook nu.Het ploffende geluid komt me tegemoet als ik met Mickey het dorp uitwandel, richting kerkje, aan beide zijden …
Daar staan ze, de takken fier omhoog. Als herboren. De zware last eraf, de takken bevrijd van het zwarte goud, nu verzameld in de opgestapelde kratten. Met rode handharkjes en ritselende ratelhark werkten de plukkers zich door het gebladerte, als een kapper die op vaardige wijze met schaar en kam …
Het gaat altijd volkomen geruisloos. Het vloeit. De pc smelt naar zwart, lampen flakkeren uit. Je hoort helemaal níets als de stroom uitvalt. Geen zucht, geen laatste adem, geen klik. Het valt ook niet uit. Het stopt gewoon en je verwacht het nooit. Het gebeurt nu weer. En niet een korte onderbreking …
‘Kijk eens, mam.’ S, jongste, schuift mij zijn mobiel onder de neus als ik zijn woonkamer binnenloop. Ik kan natuurlijk niets ontwarren van waar ik naar moet kijken, met al die flitsende voetbalafbeeldingen en tekstberichten. ‘Kijk, dat.’ wijst hij. ‘Wat moet ik hiermee?’ Nu zoom ik in. ‘Oh!’ Ik lees wat berichtenverkeer …
‘En ik ga een weekendje naar Maastricht. Met iemand’. Ietwat besmuikt kijkt hij me aan, om zijn mond dwarrelt een raadselachtig lachje. ‘Ah,’ grijns ik. ‘Iemand. Juist!’ Meer zal mijn oudste niet vertellen, nu. Ik vraag ook niks, nu. Het zal voorlopig blijven bij deze cryptische mededeling. ‘Iemand’. We zijn …
‘Efcharistó polí,’ zeg ik vrolijk tegen de serveerster. Niet begrijpend kijkt ze me aan.‘O nee. Ehh….’We zijn onderweg, tussen Griekenland en Nederland. Het eerste land dat we dan tegenkomen, is Italië. Ze verstaan hier geen Grieks. En ik kom niet snel genoeg op het benodigde Italiaanse woord. ‘Thank you. Dank? …
Blazend en steunend arriveren we op dek Acht. Het is elke keer een heel gezoek, die veerboten zitten zo onlogisch in elkaar, dat je níet gewoon met een trappetje van dek Zes naar dek Zeven kunt. Nee, er is in het trappenhuis vanuit het autodek geen toegang tot dek Zeven. …
Elke keer is het weer een verrassing als ik Mickey ga uitlaten. Want met hoeveel zullen we deze keer zijn? Onderaan het weggetje bij de bron waarschuwt Pygy, de oude hond die ik nog nooit heb zien rennen, haar soortgenoten in het dorp. Zuchtend komt ze overeind, slentert naar haar …
Het was ergens halverwege de zeventiende eeuw toen de heilige Anastasios midden in Nafplio door een woeste menigte moslims gelyncht werd, omdat hij weigerde zich te bekeren. De man werd direct martelaar en heilig verklaard, met bijbehorende kerk – de Agios Anastasios. Vervolgens benoemde men hem tot schutspatroon van de …
Het gebeurt op het stoepje aan de rand van de parkeerplaats bij de Well, het grote Chinese warenhuis naast onze sportschool Hercules. Ze hebben er alles. Alleen is niet alles van even goede kwaliteit, weten we uit eigen ervaring, maar goedkope Chinese namaakproducten. Daar dus. We lopen een beetje te ginnegappen. …
Verrast. Dat is de eerste reactie bij onze dorpsgenoten als ze hun voordeur a en ons zien staan. Ook de tweede, zodra ze de versgebakken oliebollen van ons aanpakken. Alle goede wensen waar ze maar op kunnen komen storten ze over ons uit. Kali xronia, me igia ke agapi! Gelukkig nieuwjaar, met …
‘Bij jullie vind ik het altijd hartstikke leuk, kerstdiner. Maar bij oma is het altijd zo’n dingetje. Pff. Met de hele familie en zo, dat is altijd zo véél…! Maar ja, het moet.’Hij zei het tussen neus en lippen door, mijn oudste. Mijn mond viel open. Al die jaren heb …
Elke dag hoor ik het zachte gekakel bij de overburen, onze geitenhoeder. Ze hebben kippen, er scharrelen er een stuk of tien rond, gewoon lekker los over hun terrein, met wat hanen er tussendoor. Ik zie ze ook wel eens in onze boomgaard, pikkend in de grond. Het is het …
‘Aácchh….!’ Het onderbreekt plotseling mijn betoog. Maar het had daar niets mee te maken. ’Stuk!’ Paul klinkt beteuterd, hij raapt iets op van de vloer. Ik ben inmiddels gestopt met praten. ‘Mijn sleutelhanger! Ik liet hem vallen en nu is hij kapot!’ We zijn in Epidavros voor onze cursus Grieks …
