
Er klinkt geritsel. Geratel, geklepper, uit de richting van hoek waar onze de houtkachel staat. Omdat er ook een aanzwellend nerveus gehijg ontstaat, ga ik toch maar eens kijken.
Daar zitten ze. Hond Mickey en poes Moortje, broederlijk naast elkaar, voor de kachel. Dit verwacht je in de winter, als hij brandt, maar niet nu. Het is een koddig tafereel, tot ik weer geritsel hoor. En geratel. De bron daarvan blijkt de kachelpijp te zijn. Gealarmeerd hijgend springt Mickey rond de kachel en kijkt me aan.
Een vogel in de pijp!
‘Ha!’ dacht de poes, loerend naar het kacheldeurtje, ‘Een lekker hapje! Ik wacht wel. Ik heb geduld!’
‘Ho!’ zei Mickey. ’Daar zit iets en dat moet weg. Eruit. Dit is mijn huis en ik ben de hond!’
Vorig jaar hadden we dat ook, een vogeltje, maar in de schoorsteen buiten. Die hielpen we ontsnappen door een luikje te openen. Deze keer zit er dus eentje in de kachelpijp binnen. Het gestommel verplaatst zich naar beneden en lange tijd hoor ik niets meer.
Geïnteresseerd blijft Mickey echter op de kachel tikken en snuffelen.
Piepend kijkt hij me aan – ‘help me! Er zit iets!’ – zodat ik het deurtje maar eens open, de hond steekt direct zijn hele snuit door het gat naar binnen. Als er al iets in zit, heeft die nu de schrik van zijn leven gehad. Ik kijk ook, maar nee. Ik zie niks behalve hout, klaar voor het eerste vuurtje over twee maanden, geen vogel of wat dan ook. Mijn hand voelt ook niets.
Mickey geeft het niet op, hij blijft snuffelen en piepen en tikken met zijn poot op het deurtje van de kachel. ‘Echt! Daar zit iemand!’
Wie schetst mijn verbazing toen er na het opnieuw openen van het deurtje ogenblikkelijk een klein donkerbruin vogeltje uitvloog. ‘Toch!’ roep ik verbijsterd. De hond had gewoon gelijk.
Lui kijkt de poes omhoog. Jammer, haar prooi is ontsnapt.
Actief loopt de hond nog rondjes door het huis, een fladderend vogeltje achterna, dat gelukkig snel door een raam zijn vrijheid weer tegemoet gaat.
Maar het duurt nog uren voordat kat en hond ervan overtuigd zijn dat de vogel echt gevlogen is.
