Onze hond Mickey heeft een tropenrooster ingesteld, net als al zijn mede-dorpshonden. Vroeg in de ochtend gebeurt er nog van alles, maar als rond tien uur de temperatuur buiten is opgelopen richting 40 graden, wordt het doodstil in het dorp. Je hoort helemaal niets meer. Iedereen zorgt dat hij binnen is en de luiken klappen dicht. Je ziet geen kip meer. Geen kat, en ook geen hond. De vogels verstoppen zich. Cicades zijn stil. Ook Mickey ligt binnen, voor pampus, de hele verdere dag. Hij ligt, drinkt, ligt en drinkt, meer niet. Hij wil niet naar buiten.
En na een uur of zes leeft alles weer op. Mensen komen de deur uit, honden roepen weer naar elkaar, boeren gaan verder op het land. Het leven komt weer op gang.
Ook Mickey staat op. Hij springt, rent, jongleert met zijn bal, doet touwtjetrekken met ons, wil wandelen en stoeien met de mede-dorpshonden, tot lang nadat het donker is. Het uitgelaten stel draaft rondjes in de boomgaard waarbij ze Olympische tijden neerzetten.
De omgedraaide wereld. In de winter is de hond overdag in levendige actie en slaapt hij de hele avond. Nu is dat andersom. Een tropenrooster – pure noodzaak om te overleven. Ze doen het allemaal.
