Elke keer is het weer een verrassing als ik Mickey ga uitlaten. Want met hoeveel zullen we deze keer zijn?
Onderaan het weggetje bij de bron waarschuwt Pygy, de oude hond die ik nog nooit heb zien rennen, haar soortgenoten in het dorp. Zuchtend komt ze overeind, slentert naar haar eigen erf en blaft.
Woef. Woef. Jongens, ze zijn er! Ze blaft net zo traag als ze zich voortbeweegt. Woef. Woef. Woef! Dit heeft het effect van een schoolbel op kinderen.
Direct komen vanaf verschillende kanten honden aangedarteld. De afwerend blaffende, altijd boze hoofdhond Skylos; en kijk, daar is ook Flip, blij en vrolijk als altijd. Enthousiast sluit hij zich aan bij Mickey en mij. Skylos niet, nee, die staat daar als enige ver boven. De zorgelijke Pygy ook niet, die is liever lui dan moe. Maar Mickey begroet blij zijn vriendin Kafedaki, die ons al hijgend achterna rent.
Ik laat de hond uit en de hele kudde wandelt mee. Zwaan, kleef aan!
Ach, de oude grijze Nestor in zijn boomgaard een stukje verderop laat zich horen, maar hij verzet geen poot meer, al jaren niet meer. Hij laat ons spijtig voorbijgaan.
Ja! Kijk, Pluto heeft Kafedaki gespot en hij voegt zich bij ons. De verliefde, jaloerse minnaar. Maar, heel sneu, dat is niet geheel wederzijds, zij negeert hem en trippelt stijf naast Mickey door. Die het intussen geweldig naar zijn zin heeft temidden van zijn roedel.
Ha, daar hebben we onze kleine Mikropodia. Hij woont iets verder weg en is niet elke dag van de partij. Op zijn korte pootjes moet hij zijn uiterste best doen om het gezelschap bij te houden. Halfslachtig doet Pluto een poging hem te verjagen, maar Mikropodia is geen watje. Hij laat zich niet wegjagen.
Ik loop door het dorp met een hele sliert honden en ontmoet onderweg de nodige hilariteit. Grinnikende dorpsgenoten vanaf hun erf, zwaaiende hondeneigenaren vanuit hun auto. Daar gaat die Hollandse weer met haar hond. En moet je zien, alle andere honden lopen mee! Haha, de onze ook, daar gaat-ie!
Af en toe neemt er een van de dieren even een andere afslag, om zich verderop weer bij de troep te voegen. Er wordt gesnuffeld, ook aan elkaar, gestoeid, drollen gedraaid, gestreden om de teefjes en heel veel gepiest.
Ik loop mijn rondje met Mickey en de dorpshonden wandelen mee. Terug bij de bron verspreidt het gezelschap zich weer. Maar Kafedaki en Flip blijven nog even bij ons, want er moet nog gespeeld en gestoeid worden. Voor de rest is het Geia sas, morgen weer?
Zwaan, kleef aan! maar dan met honden.
