‘Nu moeten we ook nog de schroefjes hebben natuurlijk.’Gealarmeerd kijkt Paul me aan. We hebben net de onderdelen van vier cd-kastjes naar boven gesjouwd. Die moeten weer in elkaar. Gisteren twee boekenkasten, nu deze. Wat er allemaal uit die drie pallets van onze transporteur tevoorschijn komt! Mijn mond zakt ervan …
We stappen het postkantoor in Argos binnen, meteen blijkt dat half Argos dit zojuist gedaan heeft. Dus een nummertje trekken is geen overbodige luxe. Het is even wachten voordat we naar een loket kunnen, waar een vrouw ons nieuwsgierig opneemt. Enige trots klinkt door haar stem als ze zegt dat …
Het was allemaal op het nippertje geregeld bij het Griekse consulaat in Den Haag. Het ellendige Conformity-document konden we met nog natte inkt overhandigen, de handtekeningen werden gezet en weg konden we. Hiermee zou het importeren van de auto een fluitje van een cent zijn. ‘De douane in Griekenland zal …
We gaan. Uiteindelijk is het allemaal net op tijd gelukt. Dat wil zeggen, nadat we ons vertrek tien dagen hebben uitgesteld en de boottickets met veel moeite hebben kunnen aanpassen. Maar nu gaan we. Witte kentekenplaten op de auto voor de export, een buslading dozen en meubelstukken die de transporteur komt …
We hebben hem. Eén uur voor de afspraak bij het Griekse consulaat hebben we hem in handen. En er viel kilo’s gewicht van ons af. Gewicht van zorgen, onrust, wanhoop, onbegrip. Zelfs van bijna opgeven. In gedachten was ik al bezig om onze boottickets opnieuw vooruit te schuiven, met als …
‘Ja. Behang eraf. Alles.’Ik slik moeizaam. Behang eraf? Hoezo? Het is toch licht van kleur?Keurend tuurt hij rond, de inspecteur van de woningbouwcorporatie.‘Ja, raambedekking natuurlijk ook weg. Hangt er nog.’ Niet gordijnen, nee, raambedekking. ‘En de inventaris. Staat er nog’. Duh! Logisch dat het er nog staat. We wonen hier nog! …
Het is altijd een heel gedoe in de terminal. Onduidelijke rijen voor onduidelijke loketten waar ik moet aansluiten om in te checken voor de ferry. Streng kijkende mannen of – erger – vrouwen controleren minutieus de hele stapel documenten voordat ze bereid zijn de tickets van de rol te scheuren …
‘Het is hem geworden!’ Droogkloterig, stoïcijns klinkt hij door de telefoon, maar ik hoor ook zijn verbijstering, ongeloof bijna.‘Ja. Het is hem geworden. Ik krijg dit appartement!’ Stuiterend van enthousiasme laat ik me vallen op het muurtje bij de bron in ons dorp. Daar liep ik met Mickey toen hij …
Hond Mickey vindt mij sloom vandaag. Ik kwam maar niet vooruit op de berg, hij rent minstens viermaal de afstand en komt steeds even kijken. Waar blijf je nou? En vandaag loop ik ook al niet het hele traject. Een compleet rondje berg zit er even niet in. Met mijn …
Al jaren zeurde ik erover. Al jaren probeerde ik mijn ouders te laten inzien wat mijn diepste wens was. Al diezelfde jaren had ik ze tegen me. Nee. Ik mocht niet op paardrijles. Er was niets liever dat mijn tienjarige ik zou willen – op een paard zitten. Klasgenootjes deden …
Terwijl ik sta te praten met Christos, de beheerder van Kotsonis Estate, dartelt het mannetje dwars door de stekelige struikjes die de berghelling bedekken. Steeds overhandigt hij me trots wat wilde aspergescheuten. ‘Σπαράγγι’, zegt hij vrolijk. ‘Eten!’‘Ja, wilde asperge, kijk! De berg staat er vol mee,’ bevestigt Christos breed lachend. …
De krantenkop in een regionaal blaadje deed me giechelen. “Bevroren” Argolis: Vandaag en de komende dagen is het bitterkoud – Hoe hoog liggen de temperaturen?Dit wakkerde mijn nieuwsgierigheid aan. Bitterkoud? Het is nog steeds boven nul. In de drieëneenhalf jaar dat we hier zijn, hebben we nog niet meegemaakt dat …
Ik weet het, ik weet het… Langzaam wandel ik terug naar huis, rennen durf ik nu niet. Ik glip het tuinhek door en stop daar. O jee. Daar staat ze, mijn bazin, en ik hoor haar verbaasde vraag waarom ik niet hard ren, zoals altijd als ik terugkom van de …
‘Kijk. Dáár is Duitsland, maar wij staan nog in Nederland’, zegt mijn vader. ‘Leuk hè?’ Dat intrigeert mijn achtjarige ik mateloos. ’Bijna in twee landen!’ Ademloos tuur ik in de verte. Voor mijn zusje en mij strekt zich een landweggetje uit, dat leidt naar een woud dat zich kennelijk in …
