De stilte is absoluut.
Het is laat in de avond, we drinken nog een wijntje op ons terras. Ik doe mijn ogen dicht en ik hoor niets.
Helemaal niks.
Wat een heerlijkheid. En wat is het anders.
Het is anders hier, anders dan in Den Haag.
Geen onontkoombare Nederlandse levensliederen uit de geluidsinstallatie van de buren.
Geen alom aanwezig verkeersgeruis van de A13.
Nee. Geen enkel ongevraagd binnenkomend elektronisch geweld.
Ik luister naar de vogels en de wind, naar wat kwebbelende bewoners in de verte en nog een enkele cicade. Men heeft geen haast en windt zich niet op. Wat een weldadige rust.
Als de dag vordert en alles langzaam verstomt, zien we de zon achter de bergen zakken en dan is het donker.
We zitten op ons terras. Ik open mijn ogen en zie de kosmos bezaaid met sterren, de Grote Beer flonkert me geruisloos toe. Het lijkt of hij knipoogt.
Die volslagen stilte. Dit is de mooiste muziek.
Wat leuk, Toos! Ik hoop dat het u ook zal lukken.
En ook leuk om te horen dat u mijn stukjes volgt, bedankt!
Hartelijke groet, Erika
Haha, nou, ik denk dat het wel mee zal vallen hoor, Aad…. ☺️
Erika, schrijf voorzichtig aub. Wanneer je op deze manier met loftuitingen blijft strooien, word je volgend jaar omringd door Nederlanders, welke ook ‘de stilte’ wensen. En dan ben je, buiten de A13, weer in jouw, in geest al vergeten, Ypenburg terug. 😉 😉
Wat een geweldige ervaring, ik volg al een klein poosje omdat mijn man en ik dezelfde plannen hebben. We hebben u en uw man als voorbeeld.
Wat een geweldig mooie plek is er voor u allebei. Blij voor u allebei en zo fijn dat u dit allemaal opschrijft!
Lees de posts met veel aandacht.
Hartelijke groet van een onbekende Toos Barrett
Mooi