Werkprocedure

Het is goed om werkprocedures af en toe in kaart te brengen. En dan voor bepaalde tijd vast te stellen, zodat je weet waar je aan toe bent. Zo komt het dat wij nu om de tafel zitten, nadat ik de ontbijtboel zojuist in de gootsteen heb gedeponeerd.

‘Het is een kwestie,’ zegt Paul plechtig. ‘Want we kunnen het op verschillende manieren doen.’
Wezenloos staar ik hem aan, nog niet wetend waar dit over gaat.
‘We moeten het bespreken en aftikken, zodat we gewoon weten waar we elke dag aan toe zijn.’
Klinkt goed. Maar wat dan? Gelukkig wordt Paul al duidelijker.
’Neem nou de vaat. De afwas.’
Ik slik een grinnikje in. We hebben hier in Velanidia geen afwasmachine in het huis, de vaat gaat met de hand, net als vroeger, toen dat nog heel normaal was.
‘De vaat,’ herhaal ik peinzend. ‘Aha’.
‘Want wat gaan we doen? Hoe gaan we het doen?’ Paul steekt een vinger in de lucht. ‘Wassen we ’s ochtends de ontbijtspullen en sparen we dan de lunchbordjes op om ’s avonds bij de grote afwas te voegen? Óf’, de tweede vinger volgt, ‘en dat kan óók: doen we het anders, namelijk de ontbijtvaat samen met de lunchborden na de lunch, en dan ’s avonds alleen de grote avondetenvaat?’

Dat zijn nog eens beslissingen zeg. Ik moet daar even over nadenken, hoewel ik direct neig naar ontbijt en lunch tussen de middag samen wegwerken. Maar er zijn tegenargumenten te verzinnen. Wat als je buiten de deur luncht? Of als je tussen de middag liever niet je werk onderbreekt? Zoals Paul al zei, het is een kwestie.

‘Okee.’ Ik spreid mijn handen op tafel. ‘Voorstel. Laten we gewoon de ontbijtboel elke ochtend afwassen. En alles van de rest van de dag ’s avonds erbij nemen.’
Er borrelt weer een grinnik die nu niet binnenblijft. ‘Dat doen we nu al vijf maanden zo en dat gaat goed. Toch?’
We bereiken een akkoord. 
‘Maar we gaan het over drie maanden weer evalueren,’ besluit Paul. ‘Want je raakt in een sleur, hè. Dat wil je niet.’

Het zijn kwesties. Dat we dat maar weten.