Een knal als een pistoolschot. Een hoop geschreeuw; en hoor ik nou glasgerinkel? Rennende voetstappen door de straat, een hondje blaft hysterisch. Ik zucht, half wakker. Moet dat nou allemaal? Kan het niet wat rustiger? Glijdt onze straat nou ook langzaam af naar asociaal niveau? Slapen lukt niet echt als ik …
Plots aarzelen mijn vingers. Ze laten het toetsenbord los en blijven er doelloos boven hangen. Alsof ik ze gebrand heb. Een diepe frons verschijnt in mijn voorhoofd. Wat ben ik in ’s hemelsnaam aan het dóen? Dit klopt niet. Van geen meter. Nogmaals tuur ik naar het mailtje waarop ik …
CLEAN ZE HOUZIZ We schrikken wakker van de bel. ‘Huh….?’ Ik heb even tijd nodig om te bedenken waar dat geluid vandaan komt. Waar ben ik? Mijn wekker wijst kwart voor tien aan, maar die is stil. Die gaat echt niet af in onze vakantie. Vakantie! We zijn met vakantie! …
‘Verrek!’Vanaf ons tafeltje op het terras van de taverna aan de baai zie ik ineens een rode gloed. Ik tuur langs de berghelling naar boven. Is dat nou vuur?In de oksel van de baai, halverwege de berg, laait iets. Ja, dat is vuur. Er brandt daar iets!Ik wijs Paul erop. …
VUURTOREN Twee kilometer, zegt het gidsje. Een wandeling van twee kilometer naar de vuurtoren op de uiterste punt van de Mani, Kaap Tenari, het zuidelijkste puntje van het Griekse vasteland. De poort naar de onderwereld, zegt men. De grot van Hades zou hier te vinden zijn. Het gebied is woest, …
Als ik haar zie staan door het poortje heen, stokoud, krom, helemaal in het zwart gekleed en loerend naar ons, wil ik direct mijn natuurlijke impuls volgen. Namelijk omdraaien en weglopen, of een zijstraat in. Ik kies het laatste, omdat die in dit geval direct beschikbaar is en mijn gedrag …
We gaan weer naar de Peloponnisos. Om precies te zijn, we gaan naar de middelste vinger, naar de Mani. We hebben een rondrit uitgezet, die begint met Mystras, het prachtige Byzantijnse dorp dat zo goed bewaard gebleven is. Daarna zullen we afzakken naar het zuiden af, de Mani in. Ik …
Prima idee, een lekkere vis op de bbq! Het is warm en eigenlijk heb ik alleen trek in wat lichtverteerbaar voedsel. Dus ik verheug me al op zo’n lekker dorade in een klem, met een gepoft aardappeltje erbij, en wat sla uit de tuin…. Paul springt al op, met rammelende …
Ik kijk ze de grond uit. Wil het eerste piepkleine groene sprietje met mijn ogen wel omhoog trékken. Kom! Groei! Als dan eindelijk tussen de rucola ronde kiemblaadjes verschijnen, overheerst een gevoel van triomf. Ze doen het! Ze komen op! Ik slaak een zucht van verlichting als de plantjes zich …
Kijk ze dartelen! Schietend van links naar rechts, omhoog en omlaag. Fladderend rond het nog verse, dubbele graf op de prachtige, stille begraafplaats in Hemmen, in de vroege avond van een bewolkte dag. Daar gaan ze, achter elkaar aan. Soms even rustend op de steen, en kijk!, de ander landt …
Buiten adem naar binnenrennend – het kan nog nét voor ze sluiten – laat ik me op een stoel zakken in de verder volledig verlaten wachtruimte. Ik zorg dat ik direct in het zicht zit van de prikzuster, die in prikhokje zit waarvan de deur wijd open staat. Op het …
Snuffelend, met de neus in de lucht, trippel ik naar dat tafeltje op ons terras op het strand. Ha! Ik ruik het! Ze hebben daar een echte vis! Een ver-se, gegrilde vis! En daar blijft altijd wel wat van over, ik weet dat. En dat lust ik! Als ik nou …
Ineens zijn ze er weer. Als uit de lucht gevallen, net als een dag eerder ook gebeurde, op precies hetzelfde tijdstip. Ik heb niet gezien waar ze vandaan komen, plotseling staan ze daar, onderaan het trappetje naar de voordeur van het oude huis aan het einde van het straatje. Ik …
‘Hallo! Souvlaki? Fresh!’ Gretig stort de restauranthouder zich op ons. Bij een tafeltje zijn in no time stoelen voor ons aangeschoven, dus wij nemen daar gehoorzaam plaats. Ons plan én onze behoefte is ook voedsel, na de voor mij als hoogtevreeslijder doodenge oversteek – over de smalle voetgangersbrug! -van het …
